Artykuły 01 październik 2020 Odsłony: 656 Kończę niedługo (za rok) studia. Od tygodnia mam jakieś dziwne stany depresyjne – takie, jakich nigdy nie miałam. Myślę o przyszłości, jak o więzieniu – przeraża mnie dorosłość, praca, schematyczne obowiązki i – co najgorsze – że nie będę robić tego, o czym marzyłam. Do tej pory żyłam z dnia na dzień, a jak zaczęłam myśleć o przyszłości, to się przeraziłam. Boję się, że wybiorę złą drogę i będę potem za kilkanaście lat żałować. Ale też chciałabym zacząć jak najszybciej zarabiać. Tylko zupełnie nie wiążę tego z konkretnym miejscem, nie wyobrażam sobie żebym miała już zaplanować całe życie – to gdzie się osiedlić i jaką wybrać ścieżkę kariery. Taki z góry narzucony plan wpędza mnie w depresję. Dziecięce marzenia nijak się mają do nasze życie to nieustający związek dziecięcych marzeń i dorosłości. Co więcej, jest nierozerwalny, bo nawet jeżeli na pierwszy rzut oka wydaje się, że tylko jeden z tych aspektów jest obecny (niektórzy ludzie są zawsze pryncypialni i poważni, a inni bez przerwy niefrasobliwi), to nie dlatego, że ten drugi gdzieś tam sobie poszedł albo został utracony. Może być co najwyżej stłumiony albo oddany w czyjeś ręce. Dziecko nie musi myśleć o „dorosłych” problemach, to ktoś inny decyduje i ponosi odpowiedzialność za różne sprawy, choćby takie – wydawałoby się oczywiste – jak plan lekcji w szkole albo wykładów na beztroskiego życia z dnia na dzień wynika z tego, że z góry wiadomo co będzie dalej, nie ma konieczności dokonywania wyboru, bo ten został już ukonkretniony przez władze uczelni, nauczycieli w szkole albo rodziców, którzy zaplanowali kolejny wyjazd na wakacje. Dziecięce marzenia mogą rozwijać się niczym nieskrępowane, w fantazji można być każdym i osiągnąć wszystko. Nasze pragnienia są siłą napędową do działania, osiągania celów i sięgania coraz dalej i coraz wyżej. Z drugiej strony są przyczyną rozczarowań i przykrości, kiedy orientujemy się, że część z nich nie może być zaspokojona natychmiast, a niektóre nie znajdą spełnienia nigdy. A może to nie dziecięce pragnienia są źródłem tej przykrości, tylko dorosłość, która odpowiada im „nie”, tak jak rodzic który odmówił zakupu upragnionej zabawki? Związek dziecięcych marzeń i dorosłości to nieustające negocjacje, konflikty i kompromisy, czasami animozje, ale na szczęście również studiów to perspektywa zmiany, konieczności dokonywania samodzielnych wyborów i ponoszenia ich konsekwencji. To ogromna odpowiedzialność, która może wzbudz
Read 46. Zabieram was do domu, Maleńka. from the story Moje Dorosłe Życie by VillEve with 283 reads. ciąża, zdrada, tragedia. Adrian Wychodząc ze szpitala, obCharakterystyka Mikołajka | wypracowanie Mikołajek jest małym, ośmioletnim chłopcem pochodzącym z Francji. To główny bohater cyklu powieści autorstwa Rene Goscinnego. Mikołajek wraz z rodzicami mieszka we Francji, gdzie uczęszcza również do szkoły podstawowej. Ma tu wielu kolegów – przyjaźni się m. in. z Rufusem, Gotfrydem, Maksencjuszem, Kleofasem, a także z Joachimem i Alcestem. Jest bardzo energicznym i przebojowym chłopcem, toteż swoim zachowaniem niejednokrotnie sprawia kłopoty rodzicom i nauczycielom. Książki o życiu i przygodach Mikołajka zostały napisane ponad pół wieku temu, stąd odmienne realia, w których wychowuje się chłopiec. Mimo to bohater budzi naszą sympatię i jest postacią, z którą mogą utożsamiać się współczesne dzieci. W utworach tych narracja prowadzona jest w pierwszej osobie. Narratorem jest sam Mikołajek, który opowiada nam o swych szkolnych przygodach i relacjonuje śmieszne, zaskakujące wydarzenia ze szkoły, podwórka i z domu. Jego barwne, okraszone inteligentnym dowcipem relacje tym bardziej ułatwiają młodym czytelnikom wcielenie się w jego postać i przeżywanie wspólnie z nim jego przygód. Wygląd zewnętrzny Mikołajka poznajemy dzięki ilustracjom Jeana Jacques’ a Sempé, które stanowią świetne uzupełnienie kolejnych książek. Mikołajek przedstawia się nam jako mały, ale też i dziarski chłopiec, dość niesforny, rezolutny i obdarzony niesamowitą energią, którą potrafi spożytkować w poszukiwaniu kolejnych przygód. Mikołajek jest też dumny i odważny – nie boi się nowych wyzwań. W trakcie lektury książek wchodzących w skład cyklu przekonujemy się, że Mikołajek jest sprytnym, pomysłowym i niezwykle inteligentnym chłopcem. Autor przedstawia go jednak jako bohatera, z którym bez problemu mogą utożsamiać się dzieci – nawet te wywodzące się z innych kręgów kulturowych. Bohater nie jest wcale idealizowany – wręcz przeciwnie. Goscinny nie stroni od ukazywania jego wad, słabostek, wynikających poniekąd z dziecięcej, ludzkiej natury. Mikołajek jest więc psotliwy, lubi rozrabiać i płatać figle. Tym samym ściąga na siebie niejednokrotnie kłopoty, choć wcale nie to było jego zamierzeniem. W głowie ma mnóstwo pomysłów, które zaraz i nie licząc się z trudnościami, chce wcielać w życie. Stara się być nieugięty i realizować swe marzenia. Jednym z jego największych „nabytków” jest cygaro, którym wprawdzie się zatruwa (podobnie jak po przejedzeniu się cukierkami), ale też dzięki niemu ma poczucie bycia ważnym i dorosłym. Rodzice muszą cierpliwie znosić jego kolejne wybryki. Często brakuje im już sił i pozostaje tylko załamanie rąk nad synem. Mikołajek chce, by rodzice byli z niego dumni. Dlatego mówi im, że jest w pierwszej dziesiątce ocen z klasówki, nie wspominając przy tym, że tylko 10 uczniów pisało ten test. Uwidacznia się w tym jego spryt, przebiegłość i niebywale bystry umysł. W gruncie rzeczy – mimo swego niesfornego zachowania, Mikołajek ma dobre intencje i czułe, wrażliwe serce. Przejęty losem zbłąkanego psa, postanawia go przygarnąć i się nim zaopiekować. Ma jednak pecha, gdyż właściciel psa odnajduje się i w końcu musi oddać mu swego nowego przyjaciela. Bohater jest ciekawy świata i żądny przygód. Nie wszystkie jednak jego pomysły się udają, a jego zapał najczęściej szybko się wyczerpuje. Przykładem tego może być ucieczka z domu – Mikołajek miał już gotowe, spakowane rzeczy, ale do realizacji planu zniechęciła go nadchodząca noc. Mikołajek wytrwale zmierza do obranych przez siebie celów. Jest nieugięty i nie zraża się przeciwnościami, które pojawiają się na jego drodze. Oczywiście jeśli w międzyczasie coś innego, jakiś inny cel, bardziej go nie zafrapuje, a cała zabawa zbytnio mu się nie znudzi. Chłopiec był też otwarty na nowe znajomości. Potrafił być koleżeński, ale z drugiej strony w kontaktach z kolegami często starał się postawić na swoim, co niejednokrotnie kończyło się kłótnią i bijatyką. Jego najlepszym kolegą był Alcest. Mikołajek uważał, że kolega dlatego jest taki gruby, ponieważ ciągle je. Na dodatek zauważył, że nie myje on nigdy rąk. Mimo tego chłopcy zawsze świetnie się bawili, a najbardziej lubili zabawę na dworze, w ogrodzie. Mikołajek, praktycznie jak każde dziecko w jego wieku, był bardzo żywiołowy i miał w sobie mnóstwo energii – stąd tak dużo pomysłów i tak wielka w nim chęć, by odkrywać nowe, nieznane dotąd rzeczy. Był jednak dobrym dzieckiem i usiłował zachowywać się należycie, choć nieraz, mimo szczerych chęci, nie zbyt dobrze mu to wychodziło. Niekiedy miał po prostu pecha, który sprawiał, że niezamierzenie wikłał się w nowe tarapaty. Dzięki pomysłowości szybko potrafił wyjść obronną ręką z niejednej opresji. Mikołajek ze swoją charyzmą, sprytem i odwagą, a także dobrym, czułym i wrażliwym sercem jest postacią, którą bardzo łatwo polubić. Poznając go, zyskać możemy prawdziwego przyjaciela. I choć nieraz potrafi być urwisem i nieźle zajść za skórę, w gruncie rzeczy wszyscy darzą go szczerą sympatią. W końcu ma wielu kolegów, którzy chętnie włączają się do wymyślanych przez niego zabaw, doceniając jego bystry umysł i wybujałą wyobraźnię. Seria książek o Mikołajku może przypaść do gustu nie tylko dzieciom, ale i ich rodzicom, którzy dzięki nim będą potrafili innym, bardziej przyjaznym i wyrozumiałym okiem spojrzeć na wybryki i figle swych małych urwisów. Rozwiń więcej
👉 Po więcej zapraszam na mój Instagram: https://www.instagram.com/czlowiekabsurdalny/👉Tym razem przyglądam się jaki wpływ ma rozwód rodziców, rozpad ich
„Mikołajek”, streszczenie którego przygotowaliśmy, to szkolna lektura autorstwa francuskiego pisarza polskiego pochodzenia, Rene Goscinny. O czym opowiada? Zobacz film: "Dlaczego dziewczynki mają lepsze oceny w szkole?" spis treści 1. „Mikołajek” – streszczenie według rozdziałów Najmilsza pamiątka Zabawa w kowbojów Rosół Futbol Wizytacja Reks Dżodżo Fajny bukiet Dzienniczki Ludeczka Witamy pana ministra Palę cygaro Tomcio Paluch Rower Zachorowałem Świetnieśmy się bawili Idę z wizytą do Ananiasza Pan Bordenave nie lubi słońca Uciekam z domu rozwiń 1. „Mikołajek” – streszczenie według rozdziałów Najmilsza pamiątka W klasie Mikołajka pojawia się fotograf, który ma za zadanie zrobić klasowe zdjęcie. Niestety, nie udaje się to. Dzieci nieustannie przeszkadzają. Są bardzo niesforne. Wygłupiają się (udają duchy, zakładają worki na głowę). Kiedy ostatecznie są gotowe, fotograf znika. Zabawa w kowbojów Mikołajek zaprasza kolegów do siebie. Bawią się w ogrodzie w kowbojów. Kiedy dochodzi między nimi do konfliktu, tata Mikołajka proponuje, że zostanie jeńcem. Chłopcy przywiązują go do drzewa, co bardzo bawi pana Blédurt, sąsiada Mikołajka. Dzieci idą do domu na podwieczorek, ale nie uwalniają jeńca. Rosół Wychowawczyni Mikołajka rozchorowała się. Zastępował ją pan Dubon, którego dzieci nazywały Rosołem. Nauczyciel poprosił Ananiasza, by pod jego nieobecność pilnował zachowania klasy. Przez przypadek też dowiedział się, jak przezywają go uczniowie. Przeczytaj również: Futbol Alcest zaprosił kolegów na mecz piłki nożnej. Zgłosiło się aż 18 uczniów, co utrudniło podział na dwie drużyny. Chłopcy kłócili się i przepychali. Kiedy doszli do porozumienia, okazało się, że brakuje najważniejszego – piłki. Wizytacja W szkole zjawił się inspektor. W ferworze przygotowań doszło do wypadku: Ananiasz, który miał napełnić kałamarze, rozlał atrament na jednej z ławek. Powstało zamieszanie. Mimo tego wypadku, wizytacja przebiegła pomyślnie. Reks Mikołajek w drodze do szkoły spotkał małego pieska, Reksa, którego jednak mama nie pozwoliła mu zatrzymać w domu. Postanowili jednak zbudować zwierzakowi budę, w czym pomógł tata chłopca. Nagle zjawił się właściciel psa, pan Julian Józef Trempé, i zabrał go do domu. Rodzina Mikołajka była bardzo smutna. Dżodżo W szkole pojawił się nowy uczeń. Nie mówił po francusku, jednak szybko uczył się nowych słów. Niestety, tylko tych niecenzuralnych. Doskonale też boksował. Kolejnego dnia Dżodżo (tak nazwali go uczniowie klasy Mikołajka) nie pojawił się w szkole. Fajny bukiet Mikołajek kupił mamie na urodziny bukiet kwiatów. Kiedy szedł z nim do domu, wiązanka psuła się coraz bardziej. Wręczając ją mamie, ocalał tylko jeden nadłamany kwiat. Mimo to mama była zachwycona. Dzienniczki Euzebiusz i Mikołajek dostali uwagi do dzienniczka. Kiedy tytułowy bohater powieści odprowadzał kolegę do domu, usłyszał, jak jego tata mówi oburzonym głosem. Z kolei tata Mikołajka podpisał uwagę i jej nie skomentował. To zmartwiło Mikołajka, który uznał, że tata go za bardzo nie kocha. Ludeczka Ludeczka to córka koleżanki mamy Mikołaja, która przyszła do niej w odwiedziny. W czasie zabawy dziewczynka wybiła okno w garażu, a winę za to zrzucono na Mikołajka. Przeczytaj również: Witamy pana ministra Do szkoły Mikołajka ma przyjechać minister. Trzech chłopców wyznaczonych do wręczenia bukietu ćwiczy swoje role. Dochodzi do bójki, za co chłopcy zostali zamknięci w pralni. Palę cygaro Mikołajek i Alcest zapalili cygaro, co skończyło się dla chłopców źle. Bardzo słabo się czuli. Mikołajek przyznał się zaniepokojonej mamie, że to efekt palenia tytoniu. Mama odpowiedzialność za to zrzuciła na tatę Mikołajka i zakazała mu palić fajkę w domu. Tomcio Paluch Chłopcy mają przygotować przedstawienie na pożegnanie dyrektora szkoły, który odchodzi na emeryturę. Znowu jednak dochodzi do sprzeczki. Wychowawczyni decyduje, że w takim razie występ się nie odbędzie. Rower Mikołajek dostaje od taty rower, który jest nagrodą za dobre stopnie z arytmetyki. Zanim jednak chłopiec miał okazję się na nim przejechać, jednoślad uległ zniszczeniu. Tata i pan Blédurt zorganizowali zawody kolarskie, które zakończyły się wjechaniem w kubły na śmieci. Zachorowałem Mikołajek zostaje w domu, bo źle się czuje. Niestety, dokonuje wielu szkód. Na wizycie kontrolnej okazuje się, że chłopiec jest zdrowy. Lekarz nakazuje mamie Mikołajka odpocząć. Świetnieśmy się bawili Mikołajek i Alcest poszli na wagary. Kiedy o zwykłej porze chłopiec wrócił do domu, udawał bardzo zmęczonego pobytem w szkole. I to do tego stopnia, że mama postanowiła pozwolić Mikołajkowi zostać w domu kolejnego dnia, by mógł odpocząć. Ten jednak odmówił, bo chciał pochwalić się kolegom, jak było na wagarach. Idę z wizytą do Ananiasza Mikołajek odwiedził kolegę. Niestety, spotkanie było na tyle burzliwe, że mama Ananiasza szybko je zakończyła. Pan Bordenave nie lubi słońca Pan Bordenave to woźna, która pilnuje dzieci na boisku w czasie przerw. A że chłopcy są bardzo niesforni, lubi, kiedy pada deszcz i uczniowie nie mogą wychodzić na zewnątrz. Ma wtedy mniej pracy. Uciekam z domu Mikołajek postanowił uciec z domu i wrócić jak już będzie dorosły i bogaty. Kiedy jednak zaczęło się ściemniać, postanowił wrócić. Nie zdążył jednak na kolację. polecamy
Jak to zrobić? Staram się znaleźć odpowiedź na to pytanie mniej więcej od momentu, w którym skończyłam szkołę. Dlaczego nikt nie przygotował mnie na to, że to będzie takie trudne? Przecież to pytanie może zostać bez odpowiedzi jeszcze przez wiele lat. To, że otrzymałam dowód osobisty nie oznacza, że wiem co mam robić... To bardzo frustrujące. W jaki sposób w ogóle mam zacząć? A może zacząć od znalezienia pracy i wszystko samo się potoczy? No właśnie nic. To, że zarabiam te swoje marne grosze nie pomaga mi wpaść na dalszy trop dorosłego życia, a nawet bardziej mnie dołuje. Prawdobodobnie dlatego, że moje zajęcie, choć samo w sobie jest satysfakcjonujące i mogłabym powiedzieć, że na prawdę lubię, to co robię, to niestety nie przekłada się na zarobki, nie wspominając już o jakichkolwiek perspektywach. Co z tego, że robię coś co sprawia mi przyjemność, skoro nie pozwala mi to na uniezależnienie się? Powinnam znaleźć lepiej płatną pracę, choć prawdopobodnie wiązałoby się to z pracą za biurkiem lub czymś innym, równie monotonnym i mało satysfakcjonującym. Myśl o chodzeniu umęczonym do miejsca pracy tylko dlatego, że pracować trzeba, bo inaczej wszystko szlag trafi jest okropna. To wszystko to błędne koło. Zawsze jednak chodzi o pieniądze. A pieniądze = przyszłość. Jakakolwiek przyszłość, przynajmniej niedaleka. Trzeba zacząć myśleć przecież o przyszłości poważnie. Jak nie teraz, to kiedy? Nikt tego nie zrobi za mnie, za nas. Istnieje w moim życiu coś takiego jak my, para, związek dwóch osób. Niestety nie może się to na razie przerodzić w coś innego, przejść na inny etap. Dlaczego? Bo pieniądze. No bo jak tu zacząć życie razem, jeżeli nie możemy sobie pozwolić nawet na wynajem wspólnego mieszkania, nie mówiąc już o zakładaniu rodziny. Choć jesteśmy jeszcze młodzi i mamy czas na zakładanie rodziny w "pełnym" jej wymiarze, to przecież chodzi mi to po głowie. I zastanawiam się często, jak do tego dojdziemy, co zrobić, żeby kiedyś było nam wspaniale, skoro dziś przyszłość rysuje się marnie? Jak wybrnąć z martwego punktu? Moi rodzice w moim wieku byli już po ślubie i mieli dziecko. Myśląc o tym wpadam tylko w coraz większy dołek. Jak im się to udało? Mieli super szczęście czy po prostu kiedyś było lepiej, łatwiej? Czemu dziś nie jest tak, jak było dawniej? Bardzo dużo pytań, niewiele odpowiedzi, a w głowie ciągle mętlik. Jak wejść w dorosłe życie? Jak to się robi?
. 388 299 337 455 358 145 347 448jak mikołajek wyobrażał sobie dorosłe życie
