Czy odmawiając modlitwę "Ojcze nasz" zastanawiasz się czasem, jaki sens mają słowa "nie wódź nas na pokuszenie"? Nie ty jeden - to wezwanie jest często niewłaściwie rozumiane, a próby przełożenia greckiego terminu "peirasmos" (próba, doświadczenie, pokusa) na inne języki zawsze sprawiały problemy.

A może chcesz, żebyśmy jeszcze raz zaryli nosem w ziemię i zrozumieli lepiej własną małość. Więc nie wódź nas na pokuszenie; ale gdziekolwiek nas prowadzisz, choćby tam było pokuszenie, ufamy Tobie, że zbawisz nas od złego i poprowadzisz ku większemu dobru. Żeby tę prośbę mówić z przekonaniem i zrozumieniem, trzeba mieć trochę doświadczenia własnej słabości. Na początku swego nawrócenia gotowi jesteśmy traktować przykazania Boże, rady ewangeliczne, nauki ascetów tak mniej więcej, jak sportowiec zawody: jeszcze wyżej dajcie mi tę poprzeczkę, pokażę wszystkim, na co mnie stać. Po latach, gdyśmy już tyle razy zaryli nosem w ziemię, tak że nawet w naszej głowie coś wreszcie zaświtało, nabieramy pokory. Nie podwyższaj nam poprzeczki, Panie; ale jeśli w Twoich planach leży jej podwyższenie, ufamy Tobie. Nie chcemy już pokazywać nikomu, na co nas stać, nie prosimy o żadną okazję do tego, prosimy tylko o zwykłą, codzienną łaskę do zwykłych codziennych zadań; ale jeżeli masz dla nas jakieś zadanie trudne, niebezpieczne, grożące klęską, przyjmiemy je z Twojej ręki, z ręki Ojca. Bo chcesz może, żebyśmy je pomimo wszystko wykonali Twoją mocą i zrozumieli lepiej Twoją miłość. A może chcesz, żebyśmy jeszcze raz zaryli nosem w ziemię i zrozumieli lepiej własną małość. Więc nie wódź nas na pokuszenie; ale gdziekolwiek nas prowadzisz, choćby tam było pokuszenie, ufamy Tobie, że zbawisz nas od złego i poprowadzisz ku większemu dobru. Fragment książki Jednego potrzeba. Refleksje biblijne Małgorzata (Anna) Borkowska OSB, ur. w 1939 r., benedyktynka, historyk życia zakonnego, tłumaczka. Studiowała filologię polską i filozofię na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, oraz teologię na KUL-u, gdzie w roku 2011 otrzymała tytuł doktora honoris causa. Autorka wielu prac teologicznych i historycznych, felietonistka. Napisała nagrodzoną (KLIO) w 1997 roku monografię „Życie codzienne polskich klasztorów żeńskich w XVII do końca XVIII wieku”. Wielką popularność zyskała wydając „Oślicę Balaama. Apel do duchownych panów” (2018). Obecnie wygłasza konferencje w ramach Weekendowych Rekolekcji Benedyktyńskich w Opactwie w Żarnowcu na Pomorzu, w którym pełni funkcję przeoryszy. Fot. Marcin Marecik / Na zdjęciu: fragment mozaiki ceramicznej przedstawiający „Maiestas Domini” z kaplicy w opactwie tynieckim. Wykonanie: Borys Kotowski OSB. (Visited 880 times, 1 visits today) Za pomocą newslettera chcemy się kontaktować, aby przesyłać teksty, nowości wydawnicze i ogłoszenia, które dotyczą naszego podwórka. Planujemy codzienną wysyłkę takiego newslettera. Czytający i słuchający naszych materiałów, zarówno dostępnych w księgarni internetowej, na stronie jak i na kanale YouTube lub innych platformach podcastowych, mogą zastanawiać się w jaki sposób można nas wesprzeć… Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania. To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie! Pisuje felietony na portalu erotycznym, odwiedza lokale swingerskie i bywa na pokazach BDSM. Fascynuje ją japońska sztuka Shibari, a w swoich tekstach stara się łączyć mistycyzm z erotyką i naturalnym ludzkim dążeniem do spełniania pragnień. Nie uznaje tematów tabu, a seksualność człowieka jest pasją jej życia. „Nie wódź nas na pokuszenie”? Czy „Nie dopuść abyśmy ulegli pokusie”? W czym jest problem? Czy w słowach: „nie wódź nas”, czy w słowach: „pokuszenie”? Biorąc pod rozwagę drugą formę: czy od B-ga zależy, że pójdziemy za grzechem lub nie? Czy nie bardziej od naszej własnej woli? Bardziej poprawne i zrozumiałe byłoby raczej „nie dopuść do nas pokusy” Biorąc pod uwagę przykład pierwszy: Jest napisane że B-g nikogo nie kusi. Tu nie jest napisane :”i nie kuś nas”, – a wodzić to nie znaczy kusić (wtedy było by: „i nie kuś nas na pokuszenie”). Wodzić, wodzić kogoś za nos, wodzić oczami – innymi słowy prowadzić. Od tego słowa pochodzą wyrażenia: wódz (przywódca), przewodzić, przewodniczący (prowadzący), wodze (w uprzęży konnej dla prowadzenia konia), wodzirej, wieść życie spokojne. Różne przekłady biblijne różnie tłumaczą fragmenty z Modlitwy Pańskiej: Ew. Mateusza – Biblia Gdańska: ” I nie wwódź nas na pokuszenie” – Uwspółcześniona Biblia Gdańska: ” I nie wystawiaj nas na pokusę” – Biblia Warszawska: ” I nie wódź nas na pokuszenie” – Biblia Tysiąclecia: ” I nie dopuść abyśmy ulegli pokusie” – Przekład NT ” I nie wystawiaj nas na ciężką próbę” Jakie słowo występuje w grece? W tłumaczeniu transfonetycznym słowo: ” nie wódź” lub też w przekładzie Tysiąclecia ” nie dopuść”, jest wyrażone jako: „me eisenegkes” – czyli w tłumaczeniu translatora: „nie wchodziłbyś – nie wprowadziłbyś” Drugi fragment w którym znajduje się Modlitwa Pańska, czyli Ew. Łukasza tłumaczony jest analogicznie tak samo przez poszczególne przekłady jak wyżej. Również w grece występuje to samo wyrażenie jak w ewangelii Mateusza – „me eisenegkes”. Innym miejscem w Nowym Testamencie, mówiącym o prowadzeniu na kuszenie jest fragment opisujący wyprowadzenie Jeszui na pustynię aby był kuszony przez złego. Dzieje się to tóż po chrzcie: Ew. Mateusza – Biblia Gdańska: „Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczę od Ducha, aby był kuszony od dyjabła” – Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „Wtedy Jezus został zaprowadzony przez Ducha na pustynię, aby był kuszony przez diabła” – Biblia Warszawska: „Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł” – Biblia Tysiąclecia: „Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła” – Przekład NT „Wtedy Duch poprowadził Jeszuę na pustynię, aby był kuszony przez przeciwnika” Wyrażenie „zawiedziony – zaprowadzony – wyprowadzony” zostało zapisane jako: „Anichthi ” i przetłumaczone jako dosłownie „został wyprowadzony”. Natomiast w tłumaczeniu translatora – „został poniżony”. Ew. Marka – Biblia Gdańska: „A zaraz Duch wypędził Go na puszczę” – Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „I zaraz Duch zapędził Go na pustynię” – Biblia Warszawska: „I zaraz powiódł Go Duch na pustynię” – Biblia Tysiąclecia: „Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię” – Przekład NT „I zaraz Duch wywiódł Go na pustynię” Wyrażenie „wypędził – powiódł – wyprowadził” zostało zapisane jako: „ekballei ” i przetłumaczone jako dosłownie „wyrzuca (Go)”. Natomiast w tłumaczeniu translatora – „rozszerza”. Ew. Łukasza – Biblia Gdańska: „A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu, i pędzony jest od Ducha na puszczę” – Uwspółcześniona Biblia Gdańska: „A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu, i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię” – Biblia Warszawska: „A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i wodzony w mocy Ducha po pustyni” – Biblia Tysiąclecia: „Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu na pustyni” – Przekład NT „Wtedy Jeszua, napełniony Ruach Ha-Kodesz, powrócił znad Jardenu i Duch zaprowadził Go na pustynię” Wyrażenie „pędzony – zaprowadzony – wodzony” zostało zapisane jako: „igeto ” i przetłumaczone jako dosłownie „był prowadzony „. Natomiast w tłumaczeniu translatora – „został poprowadzony”. Z powyższych przykładów wnioskuję iż B-g nie kusi …, nie niedopuszcza abyśmy ulegli pokusie …, ale może nas poprowadzić Swoim Duchem na pokusy od złego w celu doświadczenia nas, a Modlitwa Pańska prosi B-ga aby nam tego oszczędził, aby nas nie wystawiał na próby. Problem pojawił się przez błędne tłumaczenie w Bibli Tysiąclecia, fragmentu Modlitwy Pańskiej, która użyła słów jakie nie mają miejsca w tłumaczeniu dosłownym ani rozumieniu sensu całościowego tego tekstu. Jedyną, wspólną modlitwą jaką zostawił nam sam nasz Pan Jeszua, powinniśmy się modlić wspólnie jednymi słowami – w jedności. Wersja najbardziej popularna, może jest starojęzyczna (pewnie dlatego że chrześcijanie modlą się nią nie od dwudziestu lat, ale od około dwuch tysięcy lat), lecz nie traci ani nie zmienia sensu zapisanych słów na kartach Nowego Testamentu. Czy zmiana słów, każda wspólnota na swoje rozumienie i tłumaczenie, w odwiecznej – dosłownie odwiecznej modlitwie, którą jako jedyną możemy się modlić z innymi ludźmi, często mniej zaangażowanymi w teologię, z naszą rodziną dalszą i bliższą, ma jakikolwiek sens? A co na to Autor modlitwy? tłumaczenie z greckiego na polski za pomocą: 8&client=firefox-b-ab&gfe_rd=cr&dcr=0&ei=WwovWoqPEbHi8Ae1r6GgCQ Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci” ( Jk 1,13 ). Jednego możemy być pewni, że wiara musi wykluczyć wszelkie interpretacje słów: “I nie wódź nas na pokuszenie”, które stoją w sprzeczności z powyższym stwierdzeniem Apostoła Jakuba.
Ks. prof. Mirosław S. Wróbel wyjaśnia, na czym polega propozycja papieża dotycząca szóstego wezwania modlitwy „Ojcze nasz”. ◄ Ks. prof. Mirosław S. Wróbel zwraca uwagę na aramejskie i greckie źródła modlitwy, której nauczył nas Jezus. Zdjęcia Rafał Pastwa /Foto Gość Ojciec Święty Franciszek niedawno w jednym z programów telewizyjnych odniósł się do zmiany, jakiej dokonali biskupi francuscy w tłumaczeniu fragmentu modlitwy „Ojcze nasz”, który brzmi: „Nie pozwól, abyśmy popadli w pokusę”. Zasugerował, że jest to słuszny kierunek, bo Bóg jako dobry Ojciec nie popycha swoich dzieci ku pokusie. Nauka pomaga wierze Warto przy tej okazji zauważyć, że Jezus nauczał po aramejsku, a tekst Modlitwy Pańskiej został spisany w języku greckim. Trudno zatem uznać, że podstawowym punktem odniesienia jest tekst łaciński. Aby ułatwić duszpasterzom, a także wiernym archidiecezji lubelskiej zrozumienie propozycji Franciszka, abp Stanisław Budzik poprosił o analizę ks. prof. Mirosława S. Wróbla, wybitnego biblistę, absolwenta École Biblique et Archéologique Française w Jerozolimie, dyrektora Instytutu Nauk Biblijnych KUL. Jego opinia służy jako materiał duszpasterski. W języku Jezusa – Propozycja papieża Franciszka, by doprecyzować przekład szóstego wezwania modlitwy „Ojcze nasz” i wprowadzić je do liturgii w formie „I nie pozwól, abyśmy ulegli pokusie”, z pewnością pobudzi do głębszej dyskusji nad literacką i teologiczną zawartością tej modlitwy kapłanów, biskupów, biblistów, liturgistów, teologów i osoby świeckie. To pozwoli odkrywać głębię i bogactwo nauczania Jezusa – wyjaśnia ks. prof. Mirosław S. Wróbel. Podkreśla przy tym, że modlitwa „Ojcze nasz”, nazywana Modlitwą Pańską, pochodzi bezpośrednio od Jezusa, który nauczał w języku aramejskim. W tym języku szóste wezwanie brzmi: Ual taalena lenisaion, gdzie termin nisaion oznacza próbę. Bóg nie kusi – Aktualne szóste wezwanie w modlitwie „Ojcze nasz” – w polskim tłumaczeniu: „Nie wódź nas na pokuszenie” (Mt 6,13; Łk 11,4) – może budzić trudność polegającą na tym, że Bóg zostaje ukazany jako podmiot kuszenia człowieka, gdy w tekście Ewangelii podmiotem kuszenia jest szatan (diabeł). W bliskim kontekście termin „kusiciel” jest wyraźnie odniesiony do szatana (Mt 4,3). W Liście Jakuba czytamy: „Kto doznaje pokusy, niech nie mówi: »Bóg mnie kusi«. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie do zła, ani też nikogo nie kusi” (Jk 1,13) – analizuje ks. prof. Wróbel. Biblista zauważa, że w Biblii Bóg często jest przedstawiany jako Ten, który poddaje człowieka próbie, np. Abrahama, który ma złożyć w ofierze własnego syna. Według tradycji żydowskiej zawartej w targumach Abraham musiał przejść 10 prób. – Ale w odróżnieniu od działania szatana nigdy nie jest to próba, która ma człowieka upokorzyć i zniszczyć. W tekście Ewangelii Mateusza i Łukasza, które zostały spisane w języku greckim, aramejski termin nisaion został przetłumaczony na grecki jako peirasmos oznaczający próbę, pokusę (Mt 6,13 i Łk 11,4) – precyzuje naukowiec. Wulgata i Tysiąclatka Św. Hieronim, jak podkreśla profesor, w tłumaczeniu na łacinę zawęża znaczenie peirasmos do „pokusy”: Et ne nos inducas in temptationem. – Na Wulgacie, która staje się oficjalnym przekładem liturgii Kościoła, opierają się przekłady na języki nowożytne, stąd sformułowanie w języku polskim: „Nie wódź nas na pokuszenie”. Jakub Wujek na podstawie przekładu łacińskiego oddał to poprzez sformułowanie: „I nie wwódź nas w pokuszenie”. Widząc tę trudność, bibliści polscy w najnowszym V wydaniu Biblii Tysiąclecia wprowadzili tłumaczenie: „Nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie”, a w Biblii Paulistów: „I nie dopuszczaj do nas pokusy (Mt 6,13; Łk 11,4). W takim tłumaczeniu to nie Bóg jest podmiotem kuszenia człowieka, lecz szatan, o którym mówi dalszy ciąg modlitwy: „Ale nas zbaw ode Złego” – analizuje egzegeta. Wobec powyższej analizy należy stwierdzić jednoznacznie, że propozycja papieża Franciszka z pewnością zwraca uwagę na głębię znaczenia i przesłania modlitwy, której nauczył nas Jezus Chrystus.
Chodzi o zwrot „I nie wódź nas na pokuszenie”, który według Ojca Świętego został źle przetłumaczony. – To nie Bóg zsyła na nas pokusy – powiedział papież. Ojciec Święty chce, aby wers „I nie wódź nas na pokuszenie” został zastąpiony słowami „I nie pozwól, byśmy ulegli pokusie”.
W starym kościele w małej wsi odnaleziono freski: są stare, lubieżne i wydają się być zamalowane celowo, jakby ktoś chciał je zasłonić. Weronika dostaje ofertę renowacji fantastycznego dzieła, a gdy je przyjmuje, okazuje się, że zarówno ona, jak i to miejsce nie do końca są tym, czym się wydają. Dlaczego mieszkańcy domagają się zamalowania fresków? Kim był tajemniczy malarz i jak bardzo jego dzieła wpływają na otoczenie? I czy Weronika oraz miejscowy ksiądz podążą za rodzącą się między nimi namiętnością? ID produktu: 1321242461 Tytuł: I nie wódź nas na pokuszenie Autor: Curant Catrina Wydawnictwo: Saga Egmont Język wydania: polski Język oryginału: angielski Liczba stron: 11 Data premiery: 2021-12-27 Rok wydania: 2021 Format: EPUB UWAGA! Ebook chroniony przez watermark. więcej › Liczba urządzeń: bez ograniczeń Drukowanie: bez ograniczeń Kopiowanie: bez ograniczeń
Ostatnio spłoneliśmy w piekle, gdzie okazało się że diabeł nie taki straszny jak go malują. Nadszedł czas na kuszenie Przy tym pokażemy że rzucenie na
A może chcesz, żebyśmy jeszcze raz zaryli nosem w ziemię i zrozumieli lepiej własną małość?I nie wódź nas na pokuszenie…Żeby tę prośbę mówić z przekonaniem i zrozumieniem, trzeba mieć trochę doświadczenia własnej słabości. Na początku swego nawrócenia gotowi jesteśmy traktować przykazania Boże, rady ewangeliczne, nauki ascetów tak mniej więcej, jak sportowiec zawody: jeszcze wyżej dajcie mi tę poprzeczkę, pokażę wszystkim, na co mnie latach, gdyśmy już tyle razy zaryli nosem w ziemię, tak że nawet w naszej głowie coś wreszcie zaświtało, nabieramy podwyższaj nam poprzeczki, Panie; ale jeśli w Twoich planach leży jej podwyższenie, ufamy Tobie. Nie chcemy już pokazywać nikomu, na co nas stać, nie prosimy o żadną okazję do tego, prosimy tylko o zwykłą, codzienną łaskę do zwykłych codziennych zadań.…ale nas zbaw ode złegoAle jeżeli masz dla nas jakieś zadanie trudne, niebezpieczne, grożące klęską, przyjmiemy je z Twojej ręki, z ręki chcesz może, żebyśmy je pomimo wszystko wykonali Twoją mocą i zrozumieli lepiej Twoją miłość. A może chcesz, żebyśmy jeszcze raz zaryli nosem w ziemię i zrozumieli lepiej własną nie wódź nas na pokuszenie; ale gdziekolwiek nas prowadzisz, choćby tam było pokuszenie, ufamy Tobie, że zbawisz nas od złego i poprowadzisz ku większemu to fragment książki siostry Małgorzaty Borkowskiej „Jednego potrzeba. Refleksje biblijne”, Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów. Tytuł, lead, skróty i śródtytuły pochodzą od redakcji

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen. W drugiej części wspominamy . 4 Przywileje ciała: „Błogosławionaś Ty między niewiastami”.

Ojcze nasz, nie wódź nas na pokuszenie 1. Ważne dla mnie - CZEGO PRAGNĘ? Nie wódź nas na pokuszenie. W tej prośbie prosimy Boga, aby nie pozwolił nam wejść na drogę prowadzącą do grzechu. Jest to błaganie o Ducha rozeznania i mocy, a także o łaskę czujności i wytrwania aż do końca. W przedostatniej prośbie mamy do czynienia z pokusami. Warto na początku przyjrzeć się: czym jest pokusa? W najprostszy sposób tłumacząc: pokusa to rodzaj oddziaływania, które ma skłonić kogoś do zrobienia czegoś złego. Warto przy tej prośbie zauważyć, że Bóg dał każdej istocie Wolną Wolę. To co rozważaliśmy przy 3. prośbie: Bądź wola Twoja... . Każdy człowiek przez Boga został stworzony jako dobry i to tylko od niego zależy czy wybierze Dobro czy Zło. Warto podczas dzisiejszego spotkania poświęcić więcej uwagi pokusie i woli. Jaki wpływ na moje życie ma pokusa? Jak często ulegam pokusom tego świata? Co może być dla mnie pokusą? Jak sobie z nimi radzić? Na początek przywołajmy słowa Orygenesa, który mówi o woli następująco: Bóg nie ma zamiaru zmuszać do dobra, gdyż chce mieć do czynienia z istotami wolnymi. W pewnym sensie kuszenie ma coś z dobra. Nikt – poza Bogiem – nie wie, co nasza dusza otrzymała od Boga, nawet my sami tego nie wiemy. Kuszenie to ukazuje, byśmy w końcu poznali samych siebie i dzięki temu pokazali swoją nędzę, oraz składali dziękczynienie za dobra, jakie kuszenie nam ukazało. (Orygenes, De oratione, 29). Wróćmy do naszego dialogu Człowieka z Bogiem, Bóg zwraca uwagę na wartość przebaczenia: Cz.: I nie wódź nas na pokuszenie... B.: Dobrze, dobrze. Zrobię to. Tylko nie wpychaj się w miejsca, w których możesz ulec pokusie. Cz.: Co przez to rozumiesz? B.: Przestań się wałęsać wokół kiosków, gdzie sprzedawane są gazety, które ukazują w Tobie myśli i czyny nieczyste. Czy gazety, które tylko powodują narzekanie na obecną władzę. Zmień niektóre ze swoich przyjaźni. Niektórzy z twoich tak zwanych przyjaciół zaczynają przystępować do ciebie. Całkowicie cię wplączą w jakieś złe sprawy. Nie daj się "robić w konia". I nie traktuj mnie jak drogi ucieczki. Cz.: Nie bardzo rozumiem. B.: Oczywiście, że rozumiesz. Robiłeś to wiele razy. Pakujesz się w jakąś brzydką sytuację, w jakieś kłopoty - a dopiero potem uciekasz do Mnie. "Panie pomóż mi wydostać się z tego bałaganu, a przyrzekam, że nigdy więcej tego nie zrobię". Pamiętasz parę takich transakcji, które próbowałeś ze Mną robić. Cz.: Tak, Panie pamiętam. I bardzo się wstydzę. Naprawdę. B.: Którą z tych "transakcji" pamiętasz? O czym człowiek pamięta dowiemy się przy ostatniej prośbie. CDN2. Strategia działania - JAK TO OSIĄGNĄĆ? Święty Cyprian zwraca nam uwagę na postać Hioba ze Starego Testamentu i postać Piłata z Nowego Testamentu. Obie te postaci łączy władza, majątek, który jest w mocy złego. Tę zaś władzę nad nami otrzymuje szatan, albo na ukaranie grzechów naszych, albo na większe uwielbienie i wypróbowanie nasze, jak to widzimy na przykładzie Hioba, gdy Bóg mówi do szatana: «Oto cały majątek jego w twej mocy. Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki». (Hi 1, 12). Podobnie zaś wyraził się Pan nasz w czasie męki odpowiadając Piłatowi: Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry (J 19, 11). Kiedy więc modlimy się, abyśmy nie popadli w pokuszenie, przypominać sobie mamy nieudolność i słabość naszą, aby nikt nie chełpił się, ani pychą lub zarozumiałością się nie unosił, ani wreszcie nie przypisywał sobie samemu chwały wyznawania lub męczeństwa, skoro Pan sam do pokory nas zachęca mówiąc: Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch w prawdzie ochoczy, ale ciało słabe (Mk 14, 38). Wtedy więc dopiero spodziewać się możemy, iż z łaskawości Bożej otrzymamy to, o co prosimy, jeżeli prośbę naszą poprzedzi pokorne i uniżone wyznanie słabości naszej i jeżeli wszystko, o cokolwiek Boga w bojaźni i czci prosimy, Jemu przypisywać będziemy. Przywołuje w tym celu słowa Chrystusa: Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch w prawdzie ochoczy, ale ciało słabe. (Mk 14, 38) Zastanówmy się nad tym fragmentem: Jak wygląda moja modlitwa? Czy jest ona nastawiona na walkę ze złym Duchem? Jakie są moje słabości? Czy zbytnio nie ulegam słabości wielomówstwa? Czy nie plotkuję? Czy nie dokładam swojej „prawdy”? Jak zadbać o swojego Ducha? Z pomocą przychodzi nam św. Cyprian, który mówi w powyższym tekście, że jeśli prosimy o nieulegnięcie pokusie, nie straceniu naszego Ducha. Cyprian przypomina nam, że mamy zauważyć swoje nieudolności i słabości. W najprostszy sposób zadbanie o swojego Ducha przez modlitwę. A według ciebie jak jeszcze? W kolejnym punkcie będziemy chcieli zwrócić uwagę na Ewangelię o kuszeniu Jezusa na pustyni. Szatan chciał Jezusa zwieść. Fragment ten ukaże nam, że my także winniśmy się nieustannie konfrontować z tym co pochodzi od Dobrego, a co od Złego. 3. Moje osiągnięcia - REFLEKSJA ZE SPOTKANIA Prowadzący winien odszukać i odczytać z Pisma Świętego fragment o kuszeniu Jezusa na Pustyni: Mt 4, 1- 11: 1 Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. 2 A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. 3 Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». 4 Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych» W tej perykopie warto zauważyć, że wysnuwa się z ust Szatana pokusa, która w tym fragmencie ma następujące znaczenie, by się przełamać, by narazić się na niebezpieczeństwo, wystawiając tym samym Pana Boga na próbę. Jeśli jesteś Synem Bożym… przełam swój strach, zaryzykuj! Wiesz przecież, że i tak nic ci nie grozi… Jesteś Synem Boga!. Szatan przemawia do Boga na pustyni. A pustynia jest wg hebrajskiego znaczenia miejscem gdzie Bóg mówi. Dlatego ważna w naszym życiu jest modlitwa, która jest taką pustynią w naszym życiu. Chroniącą mnie od Złego. Modlitwa powoduje, że mój Duch jest mocny. Ten fragment ukazuje nam Bohatera Jezusa i Antybohatera Szatana. Jezus wyszedł na pustynię, aby walczyć z szatanem. Po dziesięciu dniach „przyszedł do niego szatan, by wystawić go na próbę gwałtownej żądzy pożywienia się”. Diabeł chciał, by przemienił kamienie w chleby, jak zmienił wodę w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej. Natomiast szatan jest odpowiedzialny za wprowadzanie wątpliwości – staje na drodze człowieka, który jest zdeterminowany ku wypełnieniu jakiegoś celu i wprowadza „zamęt”, zniechęcając tym samym do wypełnienia go. Wróćmy do myśli z początku spotkania: kuszenie ma coś z dobra. Chrystus w ten sposób pokazał nam walkę z Złem, że dzięki modlitwie (40 dni na pustyni) możemy nie ulegać pokusie. Lecz jeśli ulegniemy, to zrozumienie prowadzi nas do naprawy i nie popadania następnym razem. Nasze spotkanie zakończmy słowami św. Grzegorza Wielkiego, który mówi o stopniach kuszenia: „Winniśmy jednak wiedzieć, iż w pokusie są trzy stopnie: podsunięcie myśli, upodobanie w niej, przyzwolenie na nią”. Szatan podsuwa nam myśl, chodzimy z tą myślą, co w konsekwencji prowadzi do ulegnięcia jej. Kuszenie ma coś z dobra! (Orygenes) Jak to rozumiem? „Winniśmy jednak wiedzieć, iż w pokusie są trzy stopnie: I. podsunięcie myśli, II. upodobanie w niej, III. przyzwolenie na nią”. św. Grzegorz Wielki Zadanie na przyszły miesiąc: Ułożę modlitwę, która pozwoli mi zwalczać moje pokusy plotkowania, mówienia o kimś źle itd. Podzielę się nią na przyszłym spotkaniu.
. 390 355 408 478 273 326 159 232

nie wódź nas na pokuszenie